Historia w Setnicy zatoczyła koło doskonałe. W chwili założenia osady w roku 1773 była tu jedna chata, w której mieszkał pasterz owiec. Po 250 latach znowu jest tu tylko jeden budynek mieszkalny, do tego użytkowany tylko czasowo. Wszystko, co istniało pomiędzy i w międzyczasie, zniknęło. Piętrowy pałac z 1912 roku, gorzelnia, mleczarnia, zabudowania gospodarcze. Po mieszkańcach pozostał położony w głębi lasu cmentarz ze splądrowanymi po wojnie kryptami grobowymi dawnych właścicieli majątku. Setnica, wcześniej Letnica, a przed wojną Wilhelmshof. Dziś puste i ciche miejsce na skraju puszczy…

Czytaj dalej „Koło historii w Setnicy” →

Z Puszczą Drawską wokół wsi Orle było trochę jak z szekspirowskim Lasem Birnam. Przez długi czas trzymała się z dala od ludzkich siedzib, oddzielona od osady bezpiecznym, szerokim pasem otwartych terenów. Dziś te otwarte przestrzenie można zobaczyć już tylko na starych mapach. Wszystko zmieniło się na początku XX wieku, kiedy majątek Orle, wtedy niemieckie Wordel, zakupił Alexander von Oertzen. Nowy właściciel był wielkim miłośnikiem gospodarki leśnej, a w szczególności zalesień. To za jego sprawą świeżo nasadzony las podszedł prawie pod same płoty gospodarstw, zmieniając na zawsze krajobraz miejscowości.

Czytaj dalej „Orle w Puszczy Drawskiej” →

Czy grodzisko nad jeziorem Bytyń Wielki to castrum Bitom z kronik Galla Anonima i Jana Długosza? Gród zdobyty w 1106 roku przez polskie wojska maszerujące na Pomorze? A jeżeli tak, to w jaki sposób poradził sobie z tą twierdzą dowodzący wyprawą Skarbimir, komes Bolesława Krzywoustego? Czy szturmował od wschodu, przez drewniany most przerzucony nad wodami jeziora? Czy most już wtedy istniał? O grodzie nie wiemy na razie nic pewnego. Odnalezione tutaj drobne przedmioty: grot strzały, odłamki naczyń i cegieł i trochę przepalonych kości to wciąż za mało. Grodzisko, jedno z największych w regionie, pozostaje tajemnicą.

Czytaj dalej „Grodzisko nad jeziorem Bytyń Wielki” →

W Mirosławcu stał kiedyś wspaniały, barokowy pałac dawnych właścicieli miasta i okolicznych dóbr z rodziny Blankenburgów. Za pałacem rozciągał się ogród i park, który sięgał aż do stóp wzgórza zwanego przed wojną Zielonoświątkowym, a po wojnie Górą Piaseczną. Na mapie z początku XIX wieku zaznaczona jest wybudowana na zboczach tego wzniesienia pałacowa lodownia. Obok niej lub na jej miejscu wzniesiono grobowiec, w którym spoczął w roku 1836 baron Dionizy Johann Karol, ostatni z mirosławieckich Blankenburgów.

Czytaj dalej „Grobowiec barona Blankenburga” →