Fabryka pod Kamionną

Przy drewnianym kościele w Kamionnej stoi tabliczka-drogowskaz z napisem Fabryka. Takich tabliczek używa są przeważnie do oznaczania nazw ulic, ale w tym przypadku chodzi o coś więcej. Ulica prawie od razu zmienia się w gruntową drogę, która szybko znika w lesie, aby piąć się dalej mozolnie w stronę szczytu góry Kamionna. Po chwili droga zostawia po prawej stronie drewniany domek myśliwski z kapliczką św. Huberta. To jeszcze nie tu. Osiemset metrów dalej mija plac do składowania drewna i zakręca łagodnie w prawo. Po lewej widać zarastającą polankę. To tu. To jest właśnie Fabryka.

Czytaj dalej „Fabryka pod Kamionną”

Węgierskim traktem przez pasmo Szpilówki

Dawny trakt węgierski przebija się przez wąwóz na zboczach Szpilówki

Po stromych i dzikich zboczach Szpilówki wspina się od strony Lipnicy niepozorna leśna droga, po której prowadził kiedyś słynny trakt handlowy z Krakowa na Węgry. Zaraz za Lipnicą trakt mijał cmentarz epidemiczny i kapliczkę św. Jana Nepomucena. Potem biegł u podnóża Duchowej Góry, która dawniej nazywała się Górą Szubieniczną, ponieważ stała tu miejska szubienica. Wieszano na niej także złapanych w okolicy rozbójników, ale ci podobno niewiele sobie z tego robili i właśnie tutaj zwoływali się na swoje łupieżcze akcje. Na tej samej górze swoją kwaterę miały też miejscowe diabły.

Czytaj dalej „Węgierskim traktem przez pasmo Szpilówki”

Nepomucen spod Rogozowej i inne historie

Kapliczka św. Jana Nepomucena pod Rogozową

Nepomucena spod Rogozowej nie ma na turystycznych mapach ani w przewodnikach. Nie prowadzi tędy żaden znakowany szlak, a pamięć o tym miejscu żyje już tylko w głowach najstarszych mieszkańców Rajbrotu. Równie zapomniany jest chyba tylko kamienny krzyż przy starej drodze z Rajbrotu do Lipnicy, na wschodnich stokach Dominicznej Góry. Nepomucena i krzyż dzieli na mapie niewiele ponad kilometr. W terenie, w gmatwaninie ścieżek i leśnych dróżek, ten jeden kilometr łatwo może się zamienić w dwa albo trzy. Może się zdarzyć tak, że szukając drogi trafimy na jeden z dwóch znajdujących się w tej okolicy drewnianych krzyży poświęconych powstańcom styczniowych. Jeden z nich znajduje się na zachodnim końcu Iwkowej, a drugi pod szczytem Piekarskiej Góry. Połączenie tych wszystkich miejsc to doskonały przepis na całodniową, wymagającą orientacyjnie wycieczkę po pięknych zakątkach Pogórza Wiśnickiego.

Czytaj dalej „Nepomucen spod Rogozowej i inne historie”

Złotowo, którego już nie ma

Złotowo koło Tuczna na pierwszy rzut oka nie wyróżnia się niczym szczególnym. Niewielka leśna enklawa, na niej kilka domów, nie wszystkie zamieszkane na stałe. Ale wystarczy wejść do lasu, żeby trafić do innego świata. To tutaj kryje się bowiem większa część Złotowa, dawnego Flathe, starej osady rycerskiej pamiętającej czasy Wedlów z Tuczna.

Czytaj dalej „Złotowo, którego już nie ma”

Puszcza Niepołomicka, część pierwsza

Puszcza Niepołomicka leży w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej, około 20 kilometrów na wschód od Krakowa. Składa się z kilku kompleksów leśnych, z których największy zajmuje powierzchnię około 110 km2. W kolejnych odcinkach Kultury w lesie przemierzymy ją wszerz i wzdłuż, zaglądając zarówno do miejsc znanych i odwiedzanych przez turystów, jak i do tych mniej spektakularnych, trudniej dostępnych oraz słabo zbadanych i opisanych. Przy okazji sprawdzimy, ile puszczy jest w Puszczy i czy rzeczywiście jest tak, jak twierdzi wiele opracowań – że Puszcza Niepołomicka jest puszczą już tylko wyłącznie z nazwy.

Czytaj dalej „Puszcza Niepołomicka, część pierwsza”

Lasy wokół Janowa i Złotego Potoku, część trzecia

Północna część Złotolasów pomiędzy Julianką, Przyrowem i Żurawiem leży na historycznych rubieżach Małopolski. Za Mokrzeszem i Wolą Mokrzeską zaczynała się już Ziemia Sieradzka, a Przyrów był ostatnim małopolskim miastem na szlaku handlowym z Krakowa do Poznania, Torunia i Prus. W czasach zaborów przebiegała tędy granica efemerycznego Nowego Śląska (część województwa krakowskiego pozostająca w latach 1795-1807 pod panowaniem Prus), a później granica guberni krakowskiej i kaliskiej Królestwa Polskiego. Dziś tereny te leżą w całości w województwie śląskim. Większość tutejszych lasów znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego Stawki – prawdopodobnie najmniej znanego i najrzadziej odwiedzanego ze wszystkich jurajskich parków krajobrazowych.

Czytaj dalej „Lasy wokół Janowa i Złotego Potoku, część trzecia”