
O lasach w środkowej części Puszczy Noteckiej, które przez niemal wiek stanowiły główne bogactwo wielkopolskiego majątku rodziny Hochbergów
Czytaj dalej „Leśny majątek Hochbergów”O lasach w środkowej części Puszczy Noteckiej, które przez niemal wiek stanowiły główne bogactwo wielkopolskiego majątku rodziny Hochbergów
Czytaj dalej „Leśny majątek Hochbergów”Pustki osadnicze w Puszczy Bydgoskiej, mit czy rzeczywistość? – Holendrzy w Puszczy – Łażyn Mały i Duży – leśniczówka Emilianowo i grupa AK „Darzbór” – Trzcianka pachnąca lilakiem – Żółwin i Siedmiogóry – Kabat – Oddział partyzancki Świerki II – Mord w Rudach – Inne miejsca pamięci
W lasach pomiędzy Solcem Kujawskim, Chrośną i Nową Wsią Wielką panuje na ogół spokój i cisza. Nie ma tutaj ruchliwych i głośnych arterii komunikacyjnych, drogowych ani kolejowych. Dawne trakty przecinające ten fragment Puszczy Bydgoskiej są dzisiaj albo zwykłymi drogami leśnymi (trakt gniewkowski z Bydgoszczy do Gniewkowa), albo drogami lokalnymi (trakt z Solca Kujawskiego w stronę Inowrocławia). Leśną sielankę zakłócają jedynie odgłosy prac leśnych, które można jednak zawsze obejść szerokim łukiem. Miejsca jest dosyć.
Czytaj dalej „W sercu Puszczy Bydgoskiej”Puszcza Niepołomicka leży w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej, około 20 kilometrów na wschód od Krakowa. Składa się z kilku kompleksów leśnych, z których największy zajmuje powierzchnię około 110 km2. W kolejnych odcinkach Kultury w lesie przemierzymy ją wszerz i wzdłuż, zaglądając zarówno do miejsc znanych i odwiedzanych przez turystów, jak i do tych mniej spektakularnych, trudniej dostępnych oraz słabo zbadanych i opisanych. Przy okazji sprawdzimy, ile puszczy jest w Puszczy i czy rzeczywiście jest tak, jak twierdzi wiele opracowań – że Puszcza Niepołomicka jest puszczą już tylko wyłącznie z nazwy.
Czytaj dalej „Puszcza Niepołomicka, część pierwsza”Północna część Złotolasów pomiędzy Julianką, Przyrowem i Żurawiem leży na historycznych rubieżach Małopolski. Za Mokrzeszem i Wolą Mokrzeską zaczynała się już Ziemia Sieradzka, a Przyrów był ostatnim małopolskim miastem na szlaku handlowym z Krakowa do Poznania, Torunia i Prus. W czasach zaborów przebiegała tędy granica efemerycznego Nowego Śląska (część województwa krakowskiego pozostająca w latach 1795-1807 pod panowaniem Prus), a później granica guberni krakowskiej i kaliskiej Królestwa Polskiego. Dziś tereny te leżą w całości w województwie śląskim. Większość tutejszych lasów znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego Stawki – prawdopodobnie najmniej znanego i najrzadziej odwiedzanego ze wszystkich jurajskich parków krajobrazowych.
Czytaj dalej „Lasy wokół Janowa i Złotego Potoku, część trzecia”