W drugiej części naszej wędrówki opuszczamy dawne wyrobiska, hałdy i pola górnicze, aby udać się na poszukiwanie innych pamiątek i miejsc historycznych ukrytych w tarnogórskich lasach. Wiele z nich związanych jest z rodziną Donnersmarcków, do której przed II wojną światową należały okoliczne dobra. Park Repecki to dawny zwierzyniec założony przez Karola Łazarza Henckel von Donnersmarck, który po roku 1824 postanowił przekształcić rozległe obszary leśne swej nowej posiadłości w zamknięty obszar przeznaczony do polowań. Zwierzyniec został otoczony kamiennym murem. Jego fragmenty zachowały się do dzisiaj między innymi w północno-zachodniej części parku, przy rzece Drama.

W mroku przeszłości pokrywały naszą ziemię gęste lasy i rozległe bagna, a dzikie zwierzęta, jak wilki, niedźwiedzie i tury urządzały sobie w cieniu potężnych sosen, świerków, buków i tysiącletnich dębów, swoje kryjówki. Nad bagnami i rzekami panoszył się bóbr, a nad wszystkiemi ptakami ciemnych lasów królował orzeł¹. Tak wyobrażał sobie pradziejowy krajobraz dzisiejszej ziemi tarnogórskiej jej słynny kronikarz, Jan Nowak. U tego samego autora przeczytamy dalej o tym, jak wśród dzikich ostępów pojawili się pierwsi osadnicy, pionierzy ludzkiej cywilizacji, za sprawą których usypano w dolinach groble dla założenia rybnych stawów, wycięto las dla powiększenia (…) roli, i wybudowano na tem polu z drzewa lub z gliny chateczki². W tamtym czasie ludzie nie wiedzieli jeszcze, że prawdziwe bogactwo kryje się dopiero kilka metrów pod ich stopami…